vrijdag 28 januari 2011

Hittin' the road, Jack..!

Ik ben al weer aangekomen bij mijn laatste blog van deze reis..Over een uur of vier vertrekken we richting het vliegveld in Kathmandu.

De reis door Nepal was echt geweldig! Ik heb zo veel mooie dingen gezien, gehoord, geroken, en ervaren. Nepal is voor mij zeker voor herhaling vatbaar. Ik heb genoten om hier in dit land te mogen fotograferen, en dan helemaal van de mensen.


Toch is er voor mij maar een plaatje die het er uiteindelijk echt toe doet, en waar ik dan nu toch ook echt heel erg naar verlang....


Hoop dat jullie mijn verhalen en foto's leuk vonden! Ik heb het in ieder geval met veel plezier gedaan!

Namaste, Amber

donderdag 27 januari 2011

Van Chitwan naar Kathmandu

Gister zijn Han en ik gaan wandelen in Chitwan. Door de velle zon en het boomloze landschap, was het dit keer echt even andere koek. Tot nu toe heb ik in Nepal alleen nog maar bewolking/mist meegemaakt. Zodra die dus is verdwenen is het makkelijk zo’n 24 graden! **ben verbrand ook.. :S

Het was een leuke wandeling, en ik heb zelfs nog wat leuke plaatjes geschoten ook!


Bij het oord waar we zaten, hebben ze, zoals ik al had verteld, twee olifanten. En natuurlijk moeten die ook gewassen worden! Zelf heb ik de gok niet gewaagd omdat ik het toch wel een beetje gevaarlijk vind om met een beest wat zo’n 5000 kilo weegt even te gaan badderen.. Ik heb heerlijk toe gekeken hoe twee gezellig Nederlandse zussen het werk in handen namen. De olifant genoot er van, en lag bijna de hele tijd helemaal onder water met zijn kop, terwijl zijn buik gescrubt werd ademde hij rustig aan door zijn slurf.. Wat mooi om dit zo te mogen zien! En wat een geweldige fascinerende dieren zijn het. Beetje sloom en dommig komen ze over, en als je ze van de achterkant ziet lopen lijkt het net alsof ze een jaren 70 broek aan hebben, weet je wel, beetje baggy, met van die uiteenlopende pijpen. Echt leuk!

Na een lange, lange busreis zijn we ondertussen weer in Kathmandu aangekomen. Heerlijk lekker weer, en heerlijke cappuccino weer.. ;-)

Morgen even de toerist uit hangen en wat leuke cadeautjes kopen.. En natuurlijk toch nog maar even een heerlijk ontspannende Nepalese massage nemen.. :D

En wie weet vind ik onderweg nog wel wat interessante plaatjes om te schieten..

Namaste! Amber

dinsdag 25 januari 2011

The jungle issue..

En dan, in een keer, ben je in “the middle of “no where”..

De busreis vanaf Pokhara naar Chitwan was werkelijk prachtig. Het mistige landschap transformeerde langzaam maar zeker in een heldere duidelijkheid. Eindelijk kon ik de bergen aan de overkant van de weg eens een keertje zien!

Aangekomen op plaats van bestemming was ik toch wel een beetje verbaast. Er was helemaal niks… Een soort van Aziatische versie van de Veluwe noemen we het maar.. Best mooi om te zien, maar als “fotograaf” wordt ik er niet erg warm van.

Het oord waar we zitten, daarin tegen, is echt fantastisch! Mooie kamers (met een kleurtje, en een schilderingetje op de muur!), heerlijke buitenplaats, en een leuk restaurantje.

Chitwan is een wild gebied met een national park, dus alles staat in het teken van de olifanten, neushoorns en tijgers. Bij het oord waar we verblijven worden dan ook allerlei activiteiten georganiseerd die in verband staan met het dorp en de cultuur.

De dag dat we aangekomen waren kregen we een rondleiding in een authentieke “woonwijk”. Leuk, dacht ik! Mooi voor de foto’s! We wandelden door het landschap, wat lekker easy going was, naar het dorpje. Daar aangekomen kreeg ik al een beetje een raar gevoel in mijn buik. De huisjes waren zo klein en primitief dat ik het gevoel had alsof ik in het archeon op pad was. Het leek niet realistisch.

De mensen uit het dorp waren best vriendelijk, en ondanks de dagelijkse werkzaamheden die ze daar gewoon aan het uitvoeren waren wilde ze ook wel gefotografeerd worden.

**** Man uit het drop die rieten manden aan het vlechten was****

Stond ik daar, met mijn sportschoenen, mijn mooie camera, en mijn “westerse kleren”..

Ik schaamde mij. Dat ik daar kwam, om een rondleiding te krijgen met een “privé gids”, terwijl die mensen daar gewoon woonde, en daar hun ding deden. *soort van aapjes kijken effect..

Ik liep de hoek om, en toen kwam de grote klap op de vuurpijl: een grote groep met suffe toeristen. Ik had het gehad, en wilde eigenlijk zo snel mogelijk weg daar, wat een schaamte.. Dat ik daar tussen gelopen heb. Bah..

Om even bij te komen van die rare gebeurtenis ben ik lekker bij tijds naar bed gegaan. Ik liep naar mijn huisje, en zag in het licht een schaduw met de vorm van…jahoor, een Olifant!

Die staat dus echt naast mijn huisje, twee zijn het er zelfs. Waanzinnige beesten! Mooi, leuk, en groot.. :)

Lekker geslapen ( met twee gekko’s in de kamer, en wat apengeschreew buiten).

Vandaag hadden we een heel programma. Het begon sóchtends met een olifanten rit door de jungle. Het was heel mooi mistig in de ochtend, dat maakte de jungle extra jungle-achtig. De olifanten werden goed verzorgd en zagen er erg happy uit. Ging er namelijk een beetje met een gemengd gevoel naar toe, maar dat kwam helemaal goed!

In de jungle spotte we een aantal neushoorns, best scary van zo dichtbij.. Maar mooi.

Ook leuk dat onderweg je rit je olifant ineens stil gaat staan om even lekker te genieten van een klein boompje die die onderweg uit de grond getrokken heeft.

Het was heel mooi om te zien van zo dicht bij hoe een olifant zich voort beweegt door de jungle..

De zon brak door, en we gingen in de middag nog een keer de jungle in, maar dan met een jeep, voor een jeep safari. De rit was wel leuk, en we hebben aardig wat dieren gespot (helaas nog geen tijgers), maar de rit duurde alleen een beetje te lang, zo’n 4 uur..

****kinderen uit de omgeving, vanaf een grote afstand gefotografeerd met zoomlens****


Morgen gaan Han en ik eens even een stukje fietsen om te kijken of we het “pure” leven weer kunnen vinden.. Er is weinig internet hier, en vaak ook geen stroom. Donderdag zijn we weer in Kathmandu, en dan ben ik zowiezo weer online.

Namaste! Amber & the Gekko’s ;-)

-- DIT BERICHT VAN GISTER VANDAAG GE-POST IVM INTERNETPROBLEMS--

zondag 23 januari 2011

Good bye Pokhara!

We hadden grootse plannen om een "wilde" waterval te fotograferen en een Tibetaans refugee-camp te bezoeken.
De wilde waterval bleek een japanse toeristen trekpleister te zijn. Omdat de moeson in Juli is, was er bijna geen water te zien.. Beetje jammer dus.
Daarna zijn we vol hoop naar het refugee camp gegaan. De Tibetaanse vluchtelingen bleken daar al vanaf 1959 te wonen, en waren ondertussen ontzettend ingeburgerd, met eigenlijk best wel luxe huisjes en een zeer goede beheersing van de engelse taal. Het was dus niet zo "speciaal" als we dachten.


Al vlug pakte we de taxi om nog even op een markt te kijken. De markt bleek nihil, maar leverde toch wat leuke "kiekjes" op.



Beetje een suffe dag...
Morgen gaan we naar Chitwan, een dorpje wat vlak bij de grens van India ligt. Er schijnen veel wilde dieren rond te lopen, met name olifanten. Leuk hoor, ben erg benieuwd.

Bijgevoegd even een kaartje zodat je kan zien waar we geweest zijn/heen gaan:
Van Kathmandu, naar Pokhara, van Pokhara naar Chitwan.. :)

Namaste, Amber

zaterdag 22 januari 2011

Hiking

Vanochtend vroeg zijn we vertrokken met een gids naar de voet van het Himalaya gebergte, om daar een aantal “echte” Nepalese dorpjes te zien. De wandeling bleek al gauw een hike te zijn. We zijn gestart op 800 meter hoogte, en een piek gehaald van 1300 meter hoogte!.. Hiken met DC’s aan en je hele camera gebeuren bij je in de himalaya is voor mij niet echt weggelegd. Liever het een of het ander. :)

De wandeling was overigens prachtig! We zagen veel rijstevelden, en mooie lieve mensen. Elke keer als ik dacht dat we eindelijk bovenaan de berg kwamen, was er nog een hogere berg waar we op gingen! Het heeft wel z’n charmes, en de verborgen dorpjes ook.

Na ongeveer vier uur wandelen (helemaal uitgeput) kwamen we bij een dorpje, Bishnu (onze gids) vertelde dat hij hier woonde, en dat we bij zijn familie gingen lunchen! Geweldig was dat, we konden ons eindelijk echt thuis en welkom voelen tussen de echte burgers..

Zijn vrouw maakte heerlijk lekker verse daal baath (nepalees/india’s eten), en als toetje kregen we vers gemoken bison melk… Warm… Was even wennen, maar toch wel lekker. :)

Na de lunch zijn we via een aantal rijstevelden en zeer steile bergen met een ommetje weer terug naar de plaats waar we begonnen gehiked.


Han spotte mij in een serieus gesprek met Bishnu, in zijn dorpje:

En daarna nog een keertje:

Wat een leuke, mooie dag was het! Vol verassingen, en… spierpijn! :D Nu lekker uitrusten en weer bij tijds naar bed.. Morgen weer een nieuwe dag, en je weet maar nooit wat dat met zich brengt..


Namasteeehheeee! Amber

donderdag 20 januari 2011

Van Kathmandu naar Pokhara

Gister zijn we op mijn verzoek door de “echte stad” van Kathmandu rond gaan slenteren. En weer kwam ik voor een verassing te staan! Achter de kleine toeristische straatjes bevinden zich erg veel pleintjes, met alleen maar lokale bevolking. Vaders, moeders, opa’s en oma’s, kinderen, ze zijn heerlijk bezig met elkaar, en met van alles en nog wat (wat wij noemen “niksen”).

Toch ook nog even een foto van de smerigheid in Kathmandu:

Een man schept mest uit een kruiwagen met zijn handen, met op de achtergrond, een standaard riviertje.. SMERIGHEID!

We waren overigens op zoek naar smerigheid, om te laten zien hoe Kathmandu ook is.. We kwamen terecht bij een koeien-slacht-straatje, de ingewanden lagen op bergen gestapeld op straat. De hersenpannen met de hoorns er nog op werden afgevoerd in een open autootje.. Ik denk dat ze die hoorns ergens voor gebruiken.. Anyway, te smerig om te laten zien aan jullie op foto.. :)

S’avonds zijn we naar de grote Stupa geweest voor het volle maan feest.. De Stupa was versierd met duizenden lichtjes en kaarsjes, erg mooi om te zien dus.. Maar ook erg moeilijk om te fotograferen, in het donker.. Het is in mijn ogen helaas niet gelukt zoals ik het wilde..


Vandaag zijn we met een mega toeristenbus vertrokken naar Pokhara. De reis begon om half acht in de ochtend. Na ongeveer 1,5 uur rijden hoorde we een enorme klap onder de bus. Bus aan de kant, het was het linker voorwiel.. Krikken dus.. Bleek het ding, wat achter het wiel zat (geen flauw idee hoe het heet, jody?) gebroken te zijn! Er kwam een bijtel en een hamer te voorschijn om de restanten weg te slopen. En daarna moesten we zo ongeveer twee uur wachten tot er iemand kwam uit Kathmandu met zo’n ding.. Echt lachen joh! Staan er zo’n 8 man een band te vervangen en te hameren. Ook komen er steeds meer mensen(mannen) aan rijden om te kijken of er iets ergs is, en of ze moeten helpen..


Uiteindelijk na een uur of 8 zijn we veilig aangekomen in pokhara. Het was al donker dus morgenochtend wordt een verrassing voor mij hoe de wereld er uit gaat zien!

Morgen even een off-day (denk ik).. Het blijft toch ook een beetje vakantie.. :)


Namaste, Amber

dinsdag 18 januari 2011

Day 3..

Toen ik gisternacht in bed lag kwam de klap in een keer.. Ik ben in Azië!

Ik bleef maar denken over de dingen die ik had meegemaakt , want voor zover ik ze hier normaal bevind, is deze cultuur eigenlijk abnormaal voor de doorsnee westerlingen.

Het drukke verkeer, de armoede, de smerigheid.. Ik wist wel dat het in meerdere landen van Azië zo was, maar had het eigenlijk niet zo extreem in Nepal (kathmandu) verwacht.

Wat mij eigenlijk het meest benauwd, is dat het bijna niet mogelijk is om met de bewoners van Kathmandu een normaal gesprek aan te gaan. Ze zijn zo gefocust op geld verdienen aan de toerist dat er bij elke benadering, of zelfs al bij oogcontact gevraagd word of je iets wil kopen, of je een taxi wil, of je een guide wil, of je hasj wil, of je melk voor de zielige baby wil kopen, en of je überhaupt gewoon wat “money”wil geven..

Maarja, Kathmandu is een grote stad, en omdat er veel armoede is, moeten ze wel op een een of andere manier hun geld verdienen. En geloof mij, er lopen hier genoeg toeristen rond die wel graag als koning van het land benaderd willen worden, en die het liefst al hun geld onmiddellijk uitgeven in de winkeltjes…

Je begrijpt wel dat ik niet zo makkelijk wakker werd vandaag.. Mijn energie was ook echt niet optimaal. Toch ging ik met veel zin naar swayambhunath, of beter genoemd: The monkey temple..

Het was een lange wandeling, tot Han zei: kijk, nu kan je de tempel zien!

Heel in de verte op een-mijlen-hoge berg stond een mooie stupa. We moesten een ontelbaar aantal traptreden omhoog, maar het was echt prachtig!

Na swayambhunath zijn we weer naar de budhanath stupa geweest (de grootste stupa van Nepal). De stupa werd volop versierd met lampjes, en nog veel meer vlaggetjes bij degene die er al hingen.

Morgenavond is het volle maan, en is er reden en sfeer genoeg om bij de stupa een “budha-celebration” te vieren.. Wat het precies inhoud zien we morgen.. :)


Namaste, Amber


P.s Donderdag vertrekken we naar Phokara voor een paar dagen, en als het goed is krijgen we dan een hele andere kant van Nepal te zien.. :)